....... ومن هنوز مانده ام آیا این همه جشن وسرور وآذین بندی وراهپیمائی ومراسم احیا وتوزیع نقل وشیرینی و.... دل او را شاد کرد ،لبخند رضایتی بر لبانش نشاند یا او منتظر چیزی دیگری است ؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟

بازگشت ما .....

ویاد همیشگی او ......

و..............

مثل هر بار برای تو نوشتم:

دل من خون شد ازین غم، تو کجایی؟

و ای کاش که این جمعه بیایی!

دل من تاب ندارد، همه گویند به انگشت اشاره،

مگر این عاشق دلسوخته ارباب ندارد؟

تو کجایی؟ تو کجایی....

و تو انگار به قلبم بنویسی:

که چرا هیچ نگویند

مگر این منجی دلسوز، طرفدار ندارد،

که غریب است و عجیب است

که پس از قرن و هزاره

هنوزم که هنوز است

دو چشمش به ره است

و مگر سیصد و اندی نفر از شیفتگانش، زیاد است، که گویند

به اندازه یک « بدر» علمدار ندارد!

و گویند چرا این همه مشتاق، ولی او سپهش یار ندارد!

و شاید پاسخ امام عصر علیه­السلام:

تو خودت!

ای مدعی دوستی و مهر شدیدی که به هر شعر جدیدی،

ز هجران و غمم ناله سرایی، تو کجایی؟

تو که یک عمر سرودی «تو کجایی؟»، تو کجایی؟!!

باز گویی که مگر کاستی­ای بُد ز امامت، ز هدایت، ز محبت،

ز غمخوارگی و مهر و عطوفت

تو پنداشته­ای هیچ کسی دل نگران تو نبوده؟

چه کسی قلب تو را سوی خدای تو کشانده؟

چه کسی در پی هر غصه­ی تو اشک چکانده؟

چه کسی دست تو را در پس هر رنج گرفته؟

چه کسی راه به روی تو گشوده؟

چه خطرها به دعایم ز کنار تو گذر کرد؟

چه زمان­ها که تو غافل شدی و یار به قلب تو نظر کرد؟...

و تو با چشم و دل بسته فقط گفتی

تو کجایی؟! و ای کاش بیایی!!

هر زمان خواهش دل با نظر یار یکی بود، تو بودی...

هر زمان بود تفاوت، تو رفتی، تو نماندی

خواهش نفس شده یار و خدایت،

و همین است که تاثیر نبخشند به دعایت،

و به آفاق نبردند صدایت

و غریب است امامت

من که هستم،

تو کجایی؟

تو خودت! کاش بیایی

به خودت کاش بیایی...!

به خودت کاش بیایی...!

امسال با جمعی از اهالی وب، و همه کسانی که با ابزارهای فناوری سر و کار دارند، می خواهیم قراری بگذاریم و یک کادوی تولد متفاوت به آقا هدیه بدهیم. همچنین خود را برای ورود به ماه مبارک رمضان آماده کنیم. طی دو هفته فاصله میلاد آقا تا ماه رمضان، با هم وضوی صفر و یکی بگیریم. مگر نه اینکه وضو برای طهارت و پاک کردن جسم و روح ماست. کادوی امسال ما به آقا هم همین است. همه با هم از پنجشنبه، روز نیمه شعبان تا آغاز ماه مبارک رمضان، لپ تاپ، موبایل، انواع حافظه ها و ابزارهای دیجیتالی مان را تطهیر کنیم. از دید ایشان، یک دور همه وسایل مان را دقیق چک کنیم و هرچه را فکر می کنیم نمی پسندند، هم به نیت خوشحال کردن ایشان و هم برای طهارت خودمان، حذف کنیم و دور بریزیم.

خدایا! اگر محرومم سازی، کیست که روزیم دهد؟ و اگر خوارم کنی، کیست که یاریم کند؟

خدایا! از خشم و فرا رسیدن غضبت، به خودت پناه می‏آورم.

خدایا! اگر شایسته رحمت تو نیستم، تو سزاواری که رحمت گسترده‏ات را بر من عطا کنی.

خدایا! گویا چنانم که در پیشگاه لطف تو ایستاده‏ام و سایه‏سار توکل نیکویم بر من بال گشوده و آنچه را تو شایسته آنی گفته‏ای و مرا در هاله‏ای از بخشایش خویش پوشانده‏ای.

خدایا! اگر ببخشایی، کیست که از تو سزاوارتر به عفو باشد؟

و اگر اجلم فرا رسیده و کار شایسته‏ای نداشته‏ام که مرا به تو نزدیک سازد، اعتراف به گناه را وسیله آمرزش تو ساخته‏ام.

خداوندا! با مهلت و میدانی که به نفس داده‏ام، بر خویش ستم کرده‏ام، پس اگر مرا نیامرزی، پس وای بر من.

خدایا! همواره در طول زندگی، از لطف و احسانت‏برخوردار بوده‏ام، پس از مرگ هم، لطف خویش از من دریغ مدار.

روزهای پربرکت شعبان را بامناجات شعبانیه که همه ائمه به خواندن آن مداومت داشته اند آذین ببندیم

خدایا! بر پیامبر و دودمان پاکش درود فرست،

و آنگاه که تو را می‏خوانم و صدایت می‏زنم، صدا و دعایم را بشنو و اجابت کن،

و آنگاه که با تو نجوا می‏کنم، بر من عنایت کن.

من از همه به سوی تو گریخته و در پیشگاه تو ایستاده‏ام،

در حالی که دلشکسته و نالان درگاه توام و به پاداش تو امیدوار.

آنچه را در دل من می‏گذرد می‏دانی،

از نیاز من آگاهی، ضمیر و درونم را می‏شناسی

و فرجام و سرانجام زندگی و مرگم از تو پنهان نیست.

آنچه را که می‏خواهم بر زبان آورم و از خواسته‏ام سخن بگویم و به حسن عاقبتم امید بندم، همه را می‏دانی.

فرازی از مناجات دلنشین شعبانیه