امتداد ندای ابراهیم، ای که بر دوش خود تبر داری

تو دعا کن برای آمدنت، چه امیدی به این بشر داری؟

حرف‌های نگفته مدت‌هاست، روی لب‌هایمان کپک زده است

چه بگویم به محضرت آقا، تو که از حال ما خبر داری

اعتراضی دوباره می‌شنوی، اعتراضی نمی‌کنی اما

با وجود همه بدی‌هامان، همه را زیر بال و پر داری

تو شبیه هلال ماه نویی، نه! تو کامل‌تری از این تشبیه

تو که خورشید پشت ابری، نه! نور و گرمای بیش‌تر داری

خوش به حال کسی که چشمش را، وقف باران انتظارت کرد

به خدا حاضرم قسم بخورم، تو به این ندبه‌ها نظر داری

تو همین جمعه خواستی برسی، تو همین جمعه، آه اما نه

که خدا گفت: «صبر کن مهدی، سیصدوسیزده نفر داری؟»

ای وای زان کـه یـاد تـوازیـاد رفته است

گویـا که قصـه فــرج  از یاد رفته است

چون جمعه می شودبه دعادست برکشـیم

تا جمعه ای دگر غمت از یاد رفته است

انگــار مـا بــدون حضــور تــو راحـتـیـم

خاکم به سرکه یاد تو بر باد رفته است

آلـوده دامنـیـم  و سـیه  روزگـار مـاسـت

 بیــداد گشتـه حاکـم  و فـریاد رفته است

شعر از جواد معینی زاده 

چی می شد اگه خدا امروز وقت نداشت به مابرکت بده چرا که مادیروز وقت نکردیم ازاو تشکرکنیم.

                                                     **********

چی می شد اگه خدا فردا دیگه ماراهدایت نمی کردچون امروز اطاعتش نکردیم.

                                                    **********

چی می شد اگه خدا امروز با ماهمراه نبودچراکه امروز قادر به درکش نبودیم.

                                                    **********

چی می شد اگه ما دیگه هرگز شکوفا شدن گلی را نمی دیدیم چرا که وقتی خدا بارون فرستاده بود گله کردیم. 

                                                    **********

چی می شد اگه خدا عشق و مراقبتش را از مادریغ می کردچرا که ازمحبت ورزیدن به دیگران دریغ کردیم.

                                                   **********

چی می شد اگه خدا فردا کتاب مقدسش را از ما می گرفت چراکه امروز فرصت نکردیم آن را بخوانیم.

                                                   **********

چی می شد اگه خدا در خانه اش رامی بست چون ما در قلب های خود را بسته ایم.

                                                   **********

چی می شد اگه خدا امروز به حرف هایمان گوش نمی داد چون دیروز به دستوراتش خوب عمل نکردیم.

                                                   **********

چی می شد اگه خدا خواسته هایمان را بی پاسخ می گذاشت چون فراموشش کردیم.

                                                   **********

چی می شد اگه ما از این مطالب به سادگی بگذریم؟

«وهمانا این ماه درمیان ما مقام ستوده ای داشت ،وچون یاری نیکوکار همراه مابود،وبرترین سود جهانیان را به مارساند وآنگاه باپایان یافتنش وسپری شدن مدتش از ما جدا گردید .پس آن را وداع می گوییم مانند وداع با کسی که فراقش برماگران است ورفتنش برای ما وحشت زا واندوه بار استوبرماست که عدش را حفظ کنیم وحرمتش را پاس بداریم پس بگوییم بدرود ای ماه بزرگ خدا وای عید دوستان او » فرازی از دعای 45 صحیفه سجادیه 

خداحافظ ماه خدا،

خداحافظ عید اولیای خدا ،

خداحافظ یا علی یا عظیم،

خداحافظ دعابرای همه اهل قبور وهمه .......،

خداحافظ افتتاح های غریبانه پشت دیوار بقیع،

خداحافظ «ابوحمزه» های روضه پیامبر رحمت،

خداحافظ «ابوحمزه »های طواف  خانه معبود،

خداحافظ شب های قدر،

خداحافظ ماه ضیافت الهی درخانه حضرت دوست،

برای آمدنت 11ماه را به انتظار می نشینم درحالی که نمیدانم آیا باز تورا خواهم دید ؟؟؟؟؟!

راستی آیا با حضوریک ماهه در مهمانی دوست  اندکی رنگ اورا گرفته ایم؟؟؟

آیا ذره ای از «خود» از «دنیا»واز «گناه» فاصله گرفته ایم ؟؟؟؟؟؟؟

آیا از «مرحومین»این ضیافت شدیم یا باز هم از «محرومین» هستیم ؟

اگر آری عیدتان مبارک واگر نه ..........