برخی دنیا راخانه می
دانند از این رو هرجور دل شان بخواهد زندگی کرده و رفتار می کنند درست مثل خانه
خود که انسان به میل خود می پوشد، می نوشد و هیچکس هم حق خرده گیری 

و ایراد و
اشکال بر او را ندارد. ولی مردان خدا دنیا را خانه نمی بینند بلکه خوان حق قلمداد کرده
یعنی آن را نوعی میهمانی تلقی می کنند و اینجاست که تابع میزبان خود اند و هر کجا 

که او بگوید می نشینند و هرگونه که با مذاق او جور باشد می پوشند و در یک کلمه خود
را یله، آزاد و رها نمی انگارند.
   

 یادش بخیر! در قدیم آسیاب ها آبی بود، البته در ظاهر از
آب هیچ خبری نبود و آنچه به چشم می آمد دو قطعه سنگ بزرگ دایره ای شکل بودکه می
چرخیدند و در میان خود گندم ها را آرد 

می کردند اما چرخش سنگ ها از خود نبود بلکه
از چرخش آبی بود که در زیر جاری بود. و داستان ما آدم ها چقدر به همان سنگ های
آسیاب نزدیک و شبیه است. چون ما هم اگر در 

این دنیا چرخش وگردش و حرکت و اقدامی
مثبت داریم نه از خود که از خداوند است و این صریح سخن خداوند در قرآن کریم است که
فرمود: آنچه از خوبی به شما برسد از اوست.

نکته: آورده اند: واعظی بر هارون الرشید وارد شد. هارون به او گفت: نصیحتم
کن.

واعظ گفت: ایها الامیر اگر در بیابان تشنه شوی و عرصه بر تو تنگ شود
یک لیوان آب را به چه قیمت می خری؟
هارون گفت: به نیمی از حکومت و سلطنتم.
واعظ گفت: اگر ادرارت بند آید و در فشار قرار گیری چه می کنی؟
گفت: نصف دیگر حکومتم را حاضرم بدهم که این مرض برطرف شود.
واعظ گفت: به هوش باش و به سلطنتی دل مبند که قیمتش دریافت یک لیوان
آب و دفع همان لیوان آب است.

آب‌ها خط‌کشی نمی‌کنند،
هم دست‌های پاک را می‌پذیرند و هم دست‌های آلوده را. آینه‌ها هم مرزبندی نمی‌کنند،
هم چهره‌های زشت را نشان می‌دهند و هم چهره‌های زیبا را.

پیامبر(ص) هم آب بود و هم آینه، یعنی برای همه بود. یعنی همه از
اخلاق خوب پیامبر(ص) برخوردار بودند و بهره می‌بردند. پس اگر پیامبر(ص) مهربان
بود، با همه مهربانی می‌کرد و اگر حرمت و احترام می‌گذاشت، برای همه بود. اگر گره
گشایی می‌کرد، گره از کار همه می‌گشود، او هرگز اهل تبعیض و تفاوت نبود.

زرگرها وقتی بخواهند بدانند که سکه‌ای طلا هست یا نه، آن را به
زمین زده و آنگاه از جنس صدای آن متوجه می‌شوند.

خدا هم زرگر عالم است وقتی بخواهد بفهماند کسی طلا هست یا نه و یا
جنس خوبی دارد یا نه، او را چند صباحی ـ و به ظاهرـ به زمین می‌زند و مشقات و
مشکلاتی را برایش فراهم می‌سازد و آنگاه از جنس حرف‌ها و برخوردها و رفتارهایش
مشخص می‌کند که او چگونه آدمی است.

دندان پیامبر(ص) را شکستند اما او به جای آن که نفرین کرده و نفرتی
در دلش پدید آید دستان خود را به سمت آسمان بلند کرده و می‌فرمود:
"اهد قومی انهم
لا یعلمون؛ خدایا اینها نمی‌دانند و تو اینها را هدایت کن."
یعنی جواب بدی را با خوبی می‌داد. 

 
استادی درشروع کلاس درس، لیوانی پراز آب به دست گرفت. آن
را بالا گرفت که همه ببینند. بعد از شاگردان پرسید:

به نظر شما وزن این لیوان چقدر است؟

شاگردان جواب دادند:

50 گرم ، 100 گرم ، 150 گرم

استاد گفت:

من هم بدون وزن کردن، نمی دانم دقیقا“ وزنش چقدراست. اما
سوال من این است: اگر من این لیوان آب را چند دقیقه همین طور نگه دارم، چه اتفاقی
خواهد افتاد؟

شاگردان گفتند: هیچ اتفاقی نمی افتد.

استاد پرسید:

خوب، اگر یک ساعت همین طور نگه دارم، چه اتفاقی می افتد؟

یکی از شاگردان گفت: دست تان کم کم درد میگیرد.

حق با توست... حالا اگر یک روز تمام آن را نگه دارم چه؟

شاگرد دیگری گفت: دست تان بی حس می شود. عضلات به شدت تحت
فشار قرار میگیرند و فلج می شوند. و مطمئنا“ کارتان به بیمارستان خواهد کشید و همه
شاگردان خندیدند.

استاد گفت: خیلی خوب است. ولی آیا در این مدت وزن لیوان
تغییرکرده است؟

شاگردان جواب دادند: نه

پس چه چیز باعث درد و فشار روی عضلات می شود؟ درعوض من چه
باید بکنم؟

شاگردان گیج شدند. یکی از آنها گفت: لیوان را زمین
بگذارید.

استاد گفت: دقیقا“ مشکلات زندگی هم مثل همین است.

اگر آنها را چند دقیقه در ذهن تان نگه دارید.

اشکالی ندارد. اگر مدت طولانی تری به آنها فکر کنید، به
درد خواهند آمد.

اگر بیشتر از آن نگه شان دارید، فلج تان می کنند و دیگر
قادر به انجام کاری نخواهید بود.

فکرکردن به مشکلات زندگی مهم است.. اما مهم تر آن است که
درپایان هر روز و پیش از خواب، آنها را زمین بگذارید.

به این ترتیب تحت فشار قرار نمی گیرند، هر روز صبح سرحال
و قوی بیدار می شوید و قادر خواهید بود از عهده هرمسئله و چالشی که برایتان پیش می
آید، برآیید!

دوست من، یادت باشد که لیوان آب را همین امروز زمین
بگذاری.

زندگی همین است!