برای چون منی که رجب را،

                             شعبان را ،

                                   رمضان را ،

                                           یکشنبه های ذیقعده را

                                                 ودهه ذیحجه را با همه عظمت  باخته است

                                                                   در عرفه مفری وراه نجاتی هست ؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟

                                                                                                    اعوذ بالله من شر نفسی 

                                                                                                         التماس دعا 

دهه اول ماه ذیحجه از ایامی است که خیلی نسبت به آن از نظر ارزشی در روایات تأکید شده است و حتی آن را با ماه مبارک رمضان مقایسه کرده اند.
 
در آیه شریفه ای از قرآن می خوانیم؛ «واذکروا الله فی ایام معدودات» می گویند؛ ایام معدودات، دهه اول ماه ذیحجه است که در این ایام زیاد ذکر خدا کنید و ما در روایات داریم از پیغمبر اکرم(ص) به تعبیرات مختلف که به بعضی از آنها اشاره می کنم.
 
 در روایتی از رسول الله(ص) «مَا مِنْ أَیَّامٍ أَزْکَی عِنْدَ اللَّهِ تَعَالَی وَ لَا أَعْظَمَ أَجْراً مِنْ خَیْرٍ فِی عَشْرِ الْأَضْحَی» هیچ ایامی پاکیزه تر و بزرگ تر از نظر اجر در ربط با عمل از دهه اضحی نیست که همین دهه اول ذیحجه است. قیل و لا الجهاد فی سبیل الله؟ عرض شد به حضرت که حتی نسبت به جهاد در راه خدا؟ قال(ص): «و لا الجهاد فی سبیل الله الا رجل خرج بنفسه و ماله ثمّ لم یرجع من ذلک بشیء» یعنی ارزش اعمالی که انسان در این دهه انجام می دهد از جهاد فی سبیل الله هم بیشتر است، مگر اینکه کسی مال و جان و همه چیزش را در جهاد فی سبیل الله ببرد و هیچ چیزش هم برنگردد، نه مالش و نه جانش ... مگر یک چنین کسی؛ اینها همه اش گویای ارزش این ایام است. یا در یک روایت دیگری باز از پیغمبر اکرم نقل شده که «مَا مِنْ أَیَّامٍ الْعَمَلُ الصَّالِحُ فِیهَا أَحَبُّ إِلَی اللَّهِ عَزَّ وَ جَلَّ مِنْ أَیَّامِ الْعَشْر».
  دوستان قدر بدانند و بهره گیری کنید از همین ایام؛ و نباید ما غفلت داشته باشیم از این سنخ امور و باید انسان فرصت طلب باشد و به تعبیر علی(ع) «اغتنموا الفرص» فرصت ها را غنیمت بشمارید.

 این فرصت ها از دست ما می رود و بعد ما حسرت خواهیم خورد. پس در این ایام نسبت به اعمال صالح و آدابی که وارد شده است غفلت نکنیم؛ به خصوص ادعیه ای که وارد شده است که اینها همه جنبه های توحیدی دارد که خودش یک مسأله ای است که اصلاً باید گفت این دهه، دهه توحید است؛ و راجع به حضرت موسی(ع) آمده است که وعده دیدارش با خدا در این دهه بود و در ماه رمضان نبود.

ازسخنان آقا مجتبی تهرانی

امام صادق علیه السلام فرمود: به درستى که (گاه باشد) بین آدمى و بهشت به خاطر گناهان زیادش فاصله اى بیش از فاصله زمین تا عرش باشد پس چنین کسى را چاره اى نیست جز اینکه از خوف خداى عزوجل بگرید و بر گناهان خویش اشک ندامت بریزد تا فاصله او و بهشت نزدیکتر از فاصله پلک چشم تا مردمک چشم شود

امید که فردا در آخرین یکشنبه ماه ذیقعده وروز دحو الارض با روزه این روز ونماز یکشنبه با حسرت دل این فاصله را کم کنیم .

در روایات آمده است: اگر سیر هستید، غذا نخورید. غذا خوردن در حال سیری استعداد را کم می‏ کند.

از بیانات نورانی حضرت امیرمؤمنان(علیه‌السلام) این است: «لا تَجْتَمع الفِطْنَةُ والْبِطْنَة»؛

یعنی فطانت و هوشمندی با پرخوری جمع نمی‏ شود و پُرخور هرگز خردمند نمی‏ شود،

زیرا تمام تلاش و کوشش روح او این است که غذاها را هضم کند و دیگر فرصت اندیشیدن ندارد.

درست مثل اینکه شما یک انسان متخصص و دانشمند را به رفتگری در کوی و برزن بگمارید تا زباله‏ ها را جمع کند. اگر کسی می‏ تواند در کرسی یک استاد به تدریس بپردازد، چرا او را به رفتگری وادار یم؟! روح انسان می‏ تواند یک استاد و مربی خوب باشد، حیف است که او را به رفتگری جسم بگماریم.

غذایی که می‏ خوریم، برای تبدیل به مواد جذبی و دفعی، به زمان نیاز دارد که روح این کار را به واسطه بدن انجام می‏ دهد. روح انسان سلسله ای از قوای ادراکی و تحریکی را در اختیار دارد؛قوای تحریکی روح هم، ابزار فیزیکی ‏ای چون معده، روده و قلب دارد. آنچه غذا را به صورت خون، عادلانه میان مو، ناخن، گوش، چشم، مژه و... تقسیم می‏کند، روح انسان است

وجود مبارک امیرمؤمنان(علیه‌السلام) می‏ فرماید: «لاتَجتَمعُ عزیمةٌ و وَلیمةٌ».

بعضی انسانها اهل سورچرانی هستند و دوست دارند، هر روز میهمان یک نفر باشند. انسان سورچران اهل عزم و اراده نیست.

آیه الله جوادی آملی