طبیعت بهار، طبیعت کودکی و نوجوانی است و هم چنان که همه کودکان تن به پختگی و پیری و سپس مرگ می سپارند، طبیعت نیز ناگزیر است از آنکه تابستان و پاییز و سپس زمستان را بپذیرد. از بهار تا زمستان تحول طبیعت تدریجی و متداوم است، اما حدوث بهار پس از مرگ زمستانی طبیعت، انقلابی دفعی است و نامنتظر.

انقلاب نیز با این شکافتن و شکفتن ملازمه دارد: پوسته ای می شکافد و از درون آن نهالی شکفته می شود، شکافتن، شکفتن و شکوفه. چنین است که عالم در خود تجدید می شود ... و انسان نیز. راستی ما در این انقلابهای مکرر چقدر تجدید می شویم؟ هیچ از نفس خود پرسیده ایم که در این انقلاب ربیع جای نفس ما کجاست؟ دل و روح مان پیش حضرت رضاست که جز رضای محبوب نمی خواهد یا اینکه جای دیگری است؟ امسال را دیگرگونه آغاز کنیم آن سان که طبیعت نیز دیگرگونه آغاز می کند. چرا که لحظات معنوی سحر با حلول سال نو گره می خورد از رب الارباب و از بهترین بنده اش امام هشتم(ع) در این لحظات توفیق درک رستاخیز طبیعت بخواهیم که از یاد رستاخیزی که در پیش داریم غافل نشویم.

گفتاری از علامه حسن زاده آملی

این سال هم گذشت ،تو اما نیامدی

خورشید خانواده زهرا نیامدی

از جاده همیشه چشم انتظار ها

ای آخرین مسافر دنیا نیامدی

صبحی کنار جاده تورا منتظر شدم

اما غروب آمد وآقا نیامدی

از ناز چشمهای تو اصلا بعید نیست

شاید که آمدی ،گذر ما نیامدی

امروزمان که رفت چه خاکی به سر کنیم ؟

آقای من اگر زد وفردا نیامدی !

فرصت بهانه ایست که پاکیزه تر شویم

تا روبرویمان نشدی ،تا نیامدی

استادى از شاگردانش پرسید: چرا ما وقتى عصبانى هستیم داد می‌زنیم؟ چرا مردم هنگامى که خشمگین هستند صدایشان را بلند می‌کنند و سر هم داد می‌کشند؟
شاگردان فکرى کردند و یکى از آنها گفت: چون در آن لحظه، آرامش و خونسردیمان را از دست می‌دهیم.
استاد پرسید: این که آرامشمان را از دست می‌دهیم درست است امّا چرا با وجودى که طرف مقابل کنارمان قرار دارد داد می‌زنیم؟ آیا نمی‌توان با صداى ملایم صحبت کرد؟

چرا هنگامى که خشمگین هستیم داد می‌زنیم؟

شاگردان هر کدام جواب‌هایى دادند اما پاسخ‌هاى هیچکدام استاد را راضى نکرد.
سرانجام او چنین توضیح داد: هنگامى که دو نفر از دست یکدیگر عصبانى هستند، قلب‌هایشان از یکدیگر فاصله می‌گیرد.
آنها براى این که فاصله را جبران کنند مجبورند که داد بزنند. هر چه میزان عصبانیت و خشم بیشتر باشد، این فاصله بیشتر است و آنها باید صدایشان را بلندتر کنند.

رحلت غریبانه وحزن انگیز بانوی کرامت ورافت تسلیت باد 

موسی به میقات خدایش رفته است تا "الواح" یا همان ده فرمان معروف را گرفته وبه قومش برساند اما وقتی با انحراف وگوساله پرستی قومش مواجه شد خشمگین شد با برادرش هارون که مسئولیت را به او سپرده برخورد تندی کرد وقوم خود را توبیخ وسرزنش کرد و... اما  قرآن زمان آموزش الواح را زمانی میداند که  خشم موسی فرونشسته است  " ولما سکت عن موسی الغضب "

این نکته این درس را به ما میدهد که آموزش هنگام غضب ممنوع !همچنان که قضاوت در هنگام غضب ممنوع است 

یعنی تعلیم وتربیت در حال خشم سودی نخواهد داد !