امام حسن عسکری فرمودند :

شما عمر کاهنده و روزهاى برشمرده اى دارید، و مرگ به ناگهان مىآید، هر کس تخم خیرى بکارد به خوشى بِدْرَوَد، و هر کس تخم شرّى بکارد به پشیمانى بِدْرَوَد. هر که هر چه بکارد همان براى اوست. کُندکار را بهره از دست نرود و آزمند آنچه را مقدرّش نیست در نیابد، هر که به خیرى رسد خدایش داده، و هر که از شرّى رهد خدایش رهانده.

شهادت غریب سامراء بر فرزند منتظرش تسلیت 

عده ای از جامعه شناسان برتر دنیا در دانمارک جمع شده بودند تا پیرامون موضوع مهمی به بحث و تبادل نظر بپردازند. موضوع این بود: «ارزش واقعی انسان به چیست».

برای سنجش ارزش خیلی از موجودات، معیار خاصی داریم. مثلا معیار ارزش طلا به وزن و عیار آن است. معیار ارزش بنزین به مقدار و کیفیت آن است. معیار ارزش پول پشتوانه ی آن است. اما معیار ارزش انسانها در چیست؟

هر کدام از جامعه شناسان صحبتهایی داشتند و معیارهای خاصی را ارائه دادند. بعد وقتی نوبت به بنده رسید گفتم : اگر می خواهید بدانید یک انسان چقدر ارزش دارد ببینید به چه چیزی علاقه دارد و به چه چیزی عشق می ورزد. کسی که عشقش یک آپارتمان دو طبقه است در واقع ارزشش به مقدار همان آپارتمان است. کسی که عشقش ماشینش است ارزشش به همان میزان است. اما کسی که عشقش خدای متعال است ارزشش به اندازه ی خداست.

علامه فرمودند: من این مطلب را گفتم و پایین آمدم. وقتی جامعه شناسان صحبتهای مرا شنیدند برای چند دقیقه روی پای خود ایستادند و کف زدند. 
وقتی تشویق آنها تمام شد من دوباره بلند شدم و گفتم: عزیزان! این کلام از من نبود. بلکه از شخصی به نام علی (علیه السلام) است. آن حضرت در نهج البلاغه می فرمایند: «قِیمَةُ کُلِّ امْرِئٍ مَا یُحْسِنُهُ» «ارزش هر انسانی به اندازه ی چیزی است که دوست می دارد».
وقتی این کلام را گفتم دوباره به نشانه ی احترام به وجود مقدس امیرالمؤمنین علی (علیه السلام) از جا بلند شدند و چند بار نام آن حضرت را بر زبان جاری کردند . . .

حضرت علامه در ادامه می گفتند: عشق حلال به این است که انسان (مثلا) عاشق 50 میلیون تومان پول باشد. حال اگر به انسان بگویند: «آی!!! پنجاه میلیونی!!!» . چقدر بدش میآید؟ در واقع می فهمد که این حرف توهین در حق اوست. حالا که تکلیف عشق حلال اما دنیوی معلوم شد ببینید اگر کسی عشق به گناه و معصیت داشته باشد چقدر پست و بی ارزش است!

اینجاست که ارزش و مفهوم «ثار الله» معلوم میشود. ثار الله اضافه ی تشریفی است . خونی که در واقع آنقدر شرافت و ارزش پیدا کرده که فقط با معیارهای الهی قابل ارزش گذاری است و ارزش آن به اندازه ی خدای متعال است.
مطالب فوق نقل به مضمون از علامه محمد تقی جعفری (رحمه الله علیه) می باشد.

خدا کند که رضایم فقط رضای تو باشد

 هوای نفس نباشد همه هوای تو باشد
خداکند که گزارت فِتد به منظر چشمم

 که سجده گاه نمازم به جای پای تو باشد . . .

نمی دانم چگونه خدارابرنعمتهایش سپاس گویم ، نعمت اسلام ،نعمت تشیع،نعمت ولایت ومحبت اهل بیت ونعمت همسایگی امام رضا .نعمتی که همیشه خواسته ام تا آخرین دقایق حیات دوام داشته باشد . اصلا نمی دانم آنها که این نعمت هاراندارند به چه  دل خوش کرده اند ؟ آیا دنیا زیبایی ولذت دیگری هم د ارد ؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟

نمی دانم من که  هرروز دلتنگ زیارت پدر مهربانم می شوم پس از مرگ اگر توفیق زیارتش نباشد چه خواهم کرد ؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟

همیشه علاقمند مرگ بودم اما اینروزها می ترسم با مرگم فرصت زیارت مولای رئوفم را برای همیشه از دست بدهم  واین دردناک ترین عذاب است . همیشه این عبارت دعای کمیل را از  عمق جان برزبان آورده ام که صَبَرتُ علی عَذابِک فکیف اصبِر علی فراقک .عمق این درد را درمورد مولای رئوفم درک می کنم .... 

راستی فراق امام مهربانی  چقدرسخت است وچه بی تاب می کند آدم را ....

من باتو زندگی نکنم پیرمی شوم

بی تو من از جوانی خودسیر می شوم

من درشعاع پرتو شمس الشموسی ات

بی اختیار پیش تو تبخیر می شوم

وقت ورود در حرم تو هوایی ام 

وقت خروج تازه زمین گیر می شوم 

شهادت آیینه رأفت تسلیت باد 

خالق ما بهشتی دارد نزدیک،زیبا،

ودوزخی دارد به گمانم کوچک وبعید 

ودر پی دلیلست که ببخشدمارا ...

وشاید محرم وصفر همان بهانه است ....