امشب جا داردمصیبتهای مولای مظلوم دشت کربلا  از زبان صاحب عزای غریبمان مرور کنیم .او که هرلحظه صحنه های دردناک کربلا را نظاره کرده وهرصبح وشام خون می گرید .وراستی هم کسی جز او نمیتواند صحنه های مظلومیت را توصیف کند که او دیده وما شنیده ایم وشنیدن کی بود مانند دیدن 

.....وتو همچنان دردل گرد وغبار میدان،به پیش می تاختی وناملایمات را تحمل میکردی تا آنجا که فرشتگان آسمان از صبر واستقامت تو شگفت زده شدند.

پس دشمنان از هرطرف گرداگرد تو حلقه زدند وبا زخمهای فراوان تورااز پای انداختند وراه نجات تو را بستند.

وتورا یاوری نمانده بود وتو همه چیز رابه حساب خدا نهاده صبر می کردی واز زنان حرم وفرزندانت دفاع می نمودی .تااینکه تورا از اسبت سرنگون ساختند وبابدنی سراسر جراحت برخاک افتادی درحالی که اسبها تورا لگدکوب می کردند وتجاوز پیشگان کافر توراباشمشیرهایشان ضربه می زدند.

عرق مرگ برپیشانی مبارکت نشست وراست وچپ بدن مبارکت به تناوب انقباض وانبساط یافت وتوهنوز گوشه چشمی به سوی حرم وخیام می گرداندی .

اسب تو شیون کنان از تو دور شده شیهه کشان وگریه کنان به قصد خیام حرم سرعت گرفت.همینکه بانوان حرم اسب تورا بلا زده وخواری رسیده دیدند وزین تورا برآن واژگونه یافتند،از پس پرده خیمه ها برآمدنددرحالی که گیسوان شان را برچهره ها پریشان ساخته ونقاب از چهره انداخته وسیلی برصورتهاشان می زدند وبا صدای بلند گریه می کردند وناله وفریادکنان تورا می خواندند.

آنان بعد از عمری عزت به ذلت وخواری گرفتار شده بودند وبه سوی قتلگاه تو میشتافتند.

درحالی که شمر بر روی سینه تو نشسته بود وشمشیر تشنه اش را برگلوگاه تو نشانده از خون گلویت سیراب می کردبادست پلیدش محاسن شریفت را گرفته بود وبا شمشیر تیزش سر از بدنت جدا می کرد ........

این روزها قرائت زیارن ناحیه مقدسه را که سلامی از زبان آن یار غایب از نظر است را فراموش نکنید .التماس دعا 

این روزها ندای "انی سلم لمن سالمکم وحرب لمن حاربکم"از هرکوی ودیار به گوش می رسد . این جمله اعلام دوستی وسازش باهرکسی است که حسین با او سازش دارد واعلام برائت ودشمنی باهرکسی است که حسین با او دشمنی کرد .

اما تاکنون اندیشیده اید که حسین با چه کسانی سازش دارد وبا چه کسانی دشمنی ؟؟؟؟!

اگر بگویید یزید دشمن حسین بود ،امروز یزید وجود ندارد وباید یزیدهای زمان را شناخت بازهم باید "بصیرت" یافت تا دوست ودشمن امروز مولا را بشناسیم.

راستی آنقدربصیرت وتیزبینی داریم که یزید زمان وحسین زمان را بشناسیم؟

در روزگار فتنه ها می توانیم دشمن را بشناسیم ؟

هیچ فکر کرده اید اگر دشمن را نشناسیم، حرب لمن حاربکم چه معنایی خواهد داشت ؟!

نکند  همین نقص است که  حسین زمان را درپس پرده غیبت نگاه داشته وعلیرغم ادعا ودعای ما ظهورش را هنوز انتظار می کشد ؟

نکند او منتظذ بصیرت من وماست ! و وای برما اگر مانع ظهورشباشیم و....

در کربلا همانقدر که "فرصت سازی " حر اعجاب انگیز است "فرصت سوزی " عده ای دیگر هم شگفت انگیز است

 یکی از آنها "طرماح " است اووقتی تنهایی امامرا میبیند از امام میخواهد همراه او به بصره برود تا او 20000 مرد جنگی فراهم آورد

امام از تصمیم قطعی اش بر رفتن میگوید واینکه خیر را از خدا میطلبد نه مردان جنگی او !

 او که عزم امام را میبیند فرصت میخواهد به بصره برودوآذوقه خانواده اش را فراهم کند وبرگردد !امام رخصت میدهد اما تاکید میکند که برایاو صبرنمیکند وراه خود را میرود!

 او به سراغ خانواده اش میرود وهمه اعضای خانواده ازبازگشت او تعجب کرده وملامتش میکنند همسرش میگوید تو زینب را برا ی آ ذوقه ما تنهاگذاشتی ؟!  او هم نادم میشود وعزم باز گشت .

اماافسوس که عبیداله فرمان بستن  همه دروازههای شهر را داده است هرچه تلاش کرد راه خروجی نیافت تا اینکه روز دوازدهم محرمدروازه ها گشوده شد در بین را ه بود که از فراز بلندی کاروان اسرا وسرهای مطهر

شهدا را بر سرنیزه ها ودر مسیر کوفه دید این همان غنیمت دانستن " دم ولحظه " درفرمایش رهبر معظم انقلاب است !

  آیافردای ظهور امام آنقدر بصیرت داریم که یاری امام را"اولویت " دهیم و"لحظه" را پاس بداریم ؟ !

درچهارمین از محرم 61هجری شریح قاضی به دستور عبیدالله بن زیاد، فتوا داد که « چون حسین بن علی بر خلیفه وقت خروج کرده، دفع او بر مسلمانان واجب است».

 
به دنبال آن 13 هزار نفر در قالب 4 گروه که عبارت بودند از:

 
1. شمر بن ذی الجوشن با چهار هزار نفر

 
2. یزید بن رکاب کلبی با دو هزار نفر

 
3. حصین بن نمیر با چهار هزار نفر

 
4. مضایر بن رهینه مازنی با سه هزار نفر

 
به سپاه عمر بن سعد پیوستند. 

آری همواره یکی از ابزارهای تسلط برمردم "تحمیق "توده هاست وعبیدالله از این حربه بهره گرفت وهمین حربه بود که  سبب شد مسلمانان بی بصیرت امت پیامبر فردای عاشورا با سنگ زدن اسب دواندن بر جنازه فرزندش به رسول خدا تقرب جویند و.....

 

جابر از امام باقر علیه السلام روایت کند که حضرت به من فرمود:

اى جابر! آیا کسى که نسبت شیعه بودن را به خود مى دهد همین که قائل به دوستى ما اهل بیت باشد کفایتش مى کند؟ سوگند به خدا که شیعه ما نیست مگر کسى که تقواى الهى را پیشه سازد و خداى را اطاعت کند، و اى جابر! شیعیان ما شناخته نمى شوند مگر به فروتنى و خشوع و امانتدارى و کثرت یاد خدا و روزه و نماز و نیکى به پدر و مادر و رسیدگى به همسایگان تنگدست و رسیدگى به ناتوانان و قرض داران و یتیمان و راستگویى و تلاوت قرآن و نگهدارى زبان خود درباره مردم مگر در خیرگویى و شیعیان باید در همه چیز امین قوم و قبیله خود باشند - تا آنجا که فرمود: - دوست داشتنى ترین بندگان در نزد خداى عزوجل آنانند که پرهیزکارتر و عمل کننده تر به طاعت خدایند. اى جابر! سوگند به خدا که ما جز به وسیله طاعت و فرمانبردارى از خداوند عزوجل نمى توانیم به او نزدیک شویم و جواز رهایى از آتش همراه ما نیست و هیچکس حجت و برهانى بر علیه خداوند ندارد، هر کس مطیع و فرمانبر خداوند باشد او دوست ماست و هر کس عصیان خدا را کند دشمن ماست و به ولایت و دوستى ما کسى نمى رسد مگر به وسیله عمل شایسته و پارسایى .