فردا شب تعیین سرنوشت است وچقدر خدا مهربان است که این شب را دردهه آخر ماه ضیافتش قرار داده است .به ما فرصتی دوباره داده  18روز روزه بگیریم  وخودرا باز یابی کنیم ،از گناهان گذشته توبه کنیم ،با او از درآشتی درآئیم ،لذت مناجات با اورا بچشیم وخلاصه خودرا پیداکنیم     .واینک با این آمادگی به میهمانی شب قدر برویم تا خدای مهربان سرنوشت ما رقم زند .

وچقدرخوب است که امشب شب جمعه است شب رحمت الهی ،شب توبه ومغفرت،شبی که خدا ملائک رابه زمین می فرستد تا اشکها واستغفارهای بندگانش را به محضرش برند ،شبی که  قطرات اشک من وتورا به بالاترین قیمت ممکن می خرند. امشب را قدر بدانیم ،اگر درطی این 17روز کاری نکرده ایم که نگاه رحمت اورا به خود جلب کنیم  امشب را قدربدانیم وبرای درک شب قدر کاری کنیم .

التما س دعا 

همین دیروز بود که آمدن ماه ضیافت ار به هم تبریک گفتیم وامروز پانزدهمین روز از ماه خدارا پشت سر گداشتیم وتا چشم برهم بزنیم  پایان میهمانی  را به نظاره خواهیم نشست .

اما امروز باید از خود پرسید چه کرده ایم ؟ آیا پانزده پله بالا آمده ایم ؟

آیا پانزده قدم از گناه فاصله گرفته ایم ؟

آیا پانزده روز "این دهان بستن مان" آن دهان را باز کرده است ؟

آیا تلاش کرده ایم پانزده روز از گناه دورشویم ؟آیا پانزده قدم به میزبان این ضیافت الهی نزدیک شده ایم ؟

آیا  پانزده قدم  درجاده تقوی زده ایم ؟ 

خلاصه دوستان !اگر هنوز همانجا هستیم که در اولین روز این ضیافت آسمانی هستیم بدانیم که تاکنون تلاشی بیحاصل داشته ایم  تادیر نشده تا غروب رمضان نرسیده  جبران کنیم وگرنه ....!

میلاد کریم اهل بیت مبارک 

اشک یکی از نعمتهای زیبای خداست .اشک گوهری است که طبق روایات قطره ای از آن دریاها آتش را خاموش می کند .مهم اینست که این گوهر گرانبها را کجا خرج کنیم . برای متاع اندک دنیا ؟ برای نرسیدن به خواستهای دنیا ؟یاهرجا کسی ادعا کرد بالای چشممان ابروست ؟!

امام سجاد (ع) دردعای ابوحمزه آموزش می دهند که دردهای اصلی ما کجاست وبرای چه باید گریه کرد .جایی که هیچ چاره وفریاد رسی نیست .حضرت می فرمایند .

گریه می کنم برای جان دادنم،برای تاریکی قبرم ،برای تنگی لحدم،برای سوال نکیر ومنکر از من ،برای بیرون امدنم از قبر برهنه وخوار که بارسنگینم رابه پشت کرده یک بار از طرف راستم بنگرم ویک باراز طرف چپم وهریک از خلایق رادر کار ی غیر از کار خودم ببینم .برای هریک از آنهادرآن روز کاری است که به خود مشغولشان داشته .چهره ها یی درآن روز غبار آلود است وسیاهی وخواری آنها را فراگرفته و...

راستی وقتی زیور عبادت کنندگان برای این دردها می گرید من وتو چه باید کنیم ؟  تو گوهر اشک را کجا خرج می کنی ؟