بعد از آن روز غدیر لحظه صفر انتظار شد. انتظار چشیدن طعم خوش حکومتی از جنس عشق مولا علی (ع). انگار غدیر نقطه آغازین صبر برای برقراری حکومت علوی است...
از اوقاتی که برای خواندن دعای ندبه وارد شده عید غدیر است. انگار در همان ساعات آغازین همان روزی که قرار است از شادی انتخاب مولایمان به تمامی عالمیان و تمامی تاریخ فخر بفروشیم، باید گریه کنیم در فراق فرزندی از سلاله پاک او. بلکه گریه هم نه، باید ندبه کنیم.
مگر ولایت مولایمان علی (ع) جز در قلوب محبان و شیعیانش مستقر شده؟ مگر مردمان آن روزگاران گذاشتند، آنانی را که پیامبر در آن روز یکی بعد از دیگری به عنوان ولی و جانشین معرفی کرده بود به ولایت و امامت برسند؟ تاریخ؛ مگر تو فراموش میکنی که یکی از آن روزهایی که ابلیس فریاد یاس زد و ندبه کرد همین روز غدیر بود؟ و خوب به یاد داری که مردمان آن روزها چه جفایی در حق همه تاریخ کردند.
گویی بعد ازآن روز غدیر لحظه صفر انتظار شد. انتظار چشیدن طعم خوش حکومتی از جنس عشق مولا علی (ع). انگار غدیر نقطه آغازین صبر برای برقراری حکومت علوی است. انگار از همان لحظه که پیامبر دستان علی (ع) را شادمان و مسرور بالا میبرد، در آن دورها دستهای مردی را میان مسجد کوفه میدید. انگار غدیر باید میبود تا کوفه حالا برای ما شهر آرزوهایمان شود. حالا باید صبر کنیم تا آن یار بیاید و در سایه سار دولت مهدوی حلقه زنیم و آنگاه دستان مولایمان را بالا نگه داریم تا همه عالمیان ببینند که اگر آن روزها آنها که بیعت کردند عهد شکستند، روزی تاریخ خواهد دید که دستان فرزند همان مرد به نشان بیعت فشرده میشود.
اما یادمان نرود که آن روزها همه بیعت کردند و دست مولای عشق را فشردند. نکند امروز ما هم از جنس همان مردمان باشیم و همانگونه دستهای مولایمان را بفشاریم و بعد عهد بشکنیم.
اما ای دل یادت نرود... غدیر ایستگاه اول و آخر مسیر کربلاست و اینجا همانجایی است که باید تصمیم بگیری که خواهی ماند یا خواهی رفت و هرکه در غدیر علوی شد، آنگاه به خیل مردان حسین (ع) پیوست.
باز یادت بماند...اگر در غدیر هر روزه دلت با آن موعود منتظرعهد ببندی، باید با خیل مردان آخرالزمانی حسین همراه شوی که مردان امروز اردوگاه حسین کسانی نیستند جز یاران آخرالزمانی حضرت در خیمهگاه سبز مهدی موعود(عج)...