عاشورای دیگری هم سپری شد .چه خوب است قبل ازآنکه ارباب به عزاداری مانمره دهد با نگاهی دوباره  عملکرد خودرا ارزیابی کنیم.

امسال ،مراسم احیای شب عاشورا،احیا شد .حرم حضرت معصومه نیز این مراسم را برگزار کرد .چه زیباست که دراخرین شب نیایش کربلاییان ماهم با آنها هم ناله شویم.

مراسم وحدت بخش حسینیه اعظم زنجان بار دیگر این آرزو را دردلم زنده کرد که کاش همه هیات ها میتوانستند،«حسینیه من،هیات من،علم وکتل من»را رها کرده ویک پارچه ویک صدا زیر یک علم برای حسین سینه میزدند وآنچه دیده میشد فقط ماتم وعزابود نه «من» ها .

نماز ظهر عاشورا با تأسی به مولای مظلوم برپاشد اما افسوس که باز هم برخی اعتنایی نکردند وهمچنان سینه زدند !برای که ؟نمیدانم !

ایستگاههای صلواتی نشان از عشق وارادت مردم به شهید کربلا بود اما بازهم هیچکس آنها را مدیریت نکرد که توزیع شیر وشربت وچای ، آش وعدسی وحلوا و.... درکنارهم جزاسراف حاصلی نخواهد داشت .

باز هم کسی نگفت چشم تیز دشمن درکمین شماست ،رعایت بهداشت ،خودداری از اسراف،وحفظ عزت نفس زیبنده شماست !

وهیچکس یادش نبود که سزاوار است دراین لحظات  به یاد لبان تفتیده کربلاییان از خوردن وآشامیدن امساک کرد !

وهچکس نگفت بیایید همه این پیشکش ونذر را درمیلاد حسین  تقدیمش کنیم تانگویند در عزای مولایشان .......!

تلخ ترین وغم بارترین روز تاریخ بشریت است. این لکه ننگ تا ابد بر  دامن امت پیامبرآخر الزمان می ماند که تنها 50 سال پس از رحلت پیامبر مهربانشان ،فرزندانش را به بدترین شکل ممکن به قتل رساندند وبرای همیشه تاریخ دلها را عزادار کردند .

اما چرا چنین شد ؟

عاشورا میوه 40 سال مبارزه فرهنگی وجنگ نرم معاویه بود !

بازار شبهات که رواج یافت ،حق وباطل آمیخته شد وفرزند پیامبر ،شد خارجی وکافر ،وخونش مباح شد وناموسش حلال ومالش و.....

وامروز دشمن از همین تجربه بهره گرفته وبا شبیخون فرهنگی اش به ایمان واعتقاد جوانان تاخته و..

هر روز که موج شبهات را از زبان نوجوانان معصوم این مرز وبوم میشنوم ،دلم خون میشود .اما چه باید کرد ؟

کاش تجربه تاریخ را میخواندند وچهره بزک کرده دشمن فریبشان نمیداد ....

کاش  میفهمیدند که مظلومیت علی میوه همین جنگ نرم بود مظلومیتی که آتش بردل میزند آنجا که میگوید :روزگار مرا پایین آورد سپس پایین آورد وسپس پایین آورد تا گفتد علی ومعاویه ! این دردناکترین جمله اولین مظلوم عالم است 

وکاش میدانستند که حسین کشته همین شبهات است 

وکاش ......

خدابا به بصیرت قمر بنی هاشم بصیرتی به جوانان شیعه عطا کن که مغلوب دشمن نشوند وبه ما توانائی که با شبهات مقابله کنیم و....

صاحب مارا برسان و

جون غلام سیاهی از اهل نوبه بود که فضل بن عباس بن عبدالمطلب مولای او بوده وامیرالمؤمنین علیه السلام اورا به یکصدوپنجاه دینار خرید، و به ابوذر غفاری بخشید تاخدمت او نماید. وی نزد حضرت ابوذر بود تااینکه عثمان اورا به ربزه تبعید کرد، وهمراه او به ربزه رفت وهنگامی که ازدنیا رفت در سال 31 هجری به مدینه بازگشت ودر خدمت علی علیه السلام بود ، بعداز شهادت آن حضرت خدمتگذار امام حسن علیه السلام ،وپس از آن در خدمت امام حسین علیه السلام بود و در خانه زین العابدین علیه السلام خدمت میکرد ،تا هنگامی که آن حضرت از مدینه به مکه .از مکه به کربلا آمدند جون با آنها بود.

او چون مردی اسلحه شناس و در کار مرمت آلات حرب آزموده بود فلذا در شب عاشورا در خیمه حسین علیه السلام فقط جون غلام ابوذر مشغول اصلاح آلات جنگی بود.
جون روز عاشورا از امام اجازه خواست. امام به او اجازه نداد، و فرمود: من به تو اذن مى‏دهم که از این سرزمین بروى و جان خود را حفظ کنى، زیرا تو همراه ما آمدى تا به عافیت و خوشى برسى، پس در گرفتارى ما خود را مبتلا مساز. . جون خود را بر قدمهای امام انداخت و بـرآن بوسـه میزد و میگفت: ای فرزند رسول خدا صلی الله عل یه واله من در روز خوشی کاسه لیس شما خاندان باشم و در روز سختی دست از یاری شما بردارم؟!
درست است که بوى بد، نژاد پست و رنگ سیاه دارم، ولى شما بر من منّت بگذار و مرا به آسایش جاویدان بهشتى برسان تا بدنم خوشبو، نژادم شریف، و رویم سفید شود. نه، هرگز! به خدا قسم از شما دور نمى‏شوم تا این‏که خون سیاه خویش را با خون پاک شما درآمیزم! امام اجازه داد، و جون مشغول نبرد شد و چنین رجز مى‏خواند:

کَیْفَ یَرىَ الْفجَّارُ ضَرْبَ الأَسْوَدِ بِالْمُشْرِفِى الْقاطِعِ الْمُهَنَّدِ
بِالسَّیْفِ صَلْتاً عَنْ بَنى‏ مُحَمَّدٍ أَذُبُّ عَنْهُمْ بِاللِّسانِ وَالْیَدِ
أَرْجُو بِذاکَ الْفَوْزَ عِنْدَ الْمَوْرِدِمِنَ الالهِ الْواحِدِ الْمُوَحَّدِ

چگونه مى‏بینند گنهکاران، ضربت شمشیر مشرفى هندى و برّان غلام سیاه را
که با دست و زبان از فرزندان پیامبر صلى الله علیه و آله و سلم دفاع می‏کنم؟
امید به شفاعت و نجات از یگانه شفیع نزد خداى یکتا ( رسول اکرم) دارم.
به گفته برخى از معاصرین او 25 تن از دشمن را به هلاکت رساند؛
سپس خود به شهادت رسید.

پس از شهادت او، حسین (علیه السلام) در بالین سر او ایستاد و رو به درگاه الهی فرمودند:

« اللّهُمَّ بَیِّض وَجهَه وَطَیِّب رِیحَه وَاحشُرهُ مَعَ الاَبرارِ وَعَرِّف بَینَهُ وَبَینَ مُحَمَّدٍ وال مُحَمَّد »
خداوندا روی او را سفید وبوی اورا نیکوگردان و اورا با نیکان محشور نما وبا محمد وآل محمد علیهم السلام آشنا و معاشر گردان.
امام باقر علیه السلام از پدرش امام زین‏ العابدین علیه السلام نقل می‏کند که پس از گذشت ده روز از شهادت جون، بدن او بوى مشک میداد.

بسیاری از مردم تصور می‌کنند واقعه عاشورای سال 61 هجری قمری در روز جمعه روی داده و در آن زمان، اوج تابستان بود؛ درحالی‌که این اتفاق در روزهای سه‌شنبه یا چهارشنبه و اواخر مهرماه روی داده است.
شرایط آب‌وهوایی منطقه کربلا طوری است که بیشتر روزهای سال، هوا بسیار گرم است و از آن‌جا که تقویم رایج بین اعراب یعنی تقویم قمری بین فصل‌ها حرکت می‌کند، نمی‌توان فصل‌ها را بر اساس توالی ماه‌ها به سادگی تعیین کرد.

اغلب مورخان برای انطباق تقویم شمسی، میلادی و قمری از قراردادی استفاده می‌کنند که تقویم هجری قمری قراردادی نامیده می‌شود. بر اساس آن، ماه‌های قمری یکی‌در میان 29 و 30 روزه هستند و با این حساب‌وکتاب ساده می‌توان تاریخ‌های قدیمی را با دقت چند روز تعیین کرد.

اما تعیین دقیق تاریخ شمسی متناظر با تقویم قمری کاری سخت و نیازمند استفاده از ابزارهای دقیق است. امیر حسن‌زاده، کارشناس ارشد مرکز تقویم موسسه ژئوفیزیک دانشگاه تهران (مرکز تقویم مسوولیت استخراج تقویم رسمی جمهوری اسلامی ایران را برعهده دارد) در مقاله‌ای به محاسبه انطباق تاریخ قمری و شمسی واقعه عاشورا پرداخته و آن‌را روزهای سه‌شنبه 20 مهر یا چهارشنبه 21 مهر سال 59 هجری شمسی بدست آورده است.

شایان ذکر است که هرچند این رویداد در اواخر ماه مهر اتفاق افتاده، اما همین امروز هم در مهرماه، ساکنان مناطق مرکزی و جنوبی عراق و حتی هم‌وطنان ساکن خوزستان هوای بسیار گرمی را در طول روز تجربه می‌کنند.