خداوند درسوره کهف به یکی از نعمتهای خود اشاره کرده وبه آدمی هشدار می دهد .

انا جعلنا ما علی الارض زینه لها لنبلوهم ایهم احسن عملا 

خداوند هرچه را آفریده همراه با میناگری بوده است .

زینت هر آن چیزی است که به حُسن چیزی می افزاید وبه آن جذابیت ودلربایی می دهد .

خداوند هر آنچه در زمین (ماعلی الارض) آفریده همراه با میناگری وزینت بوده است .

این تزیین برای آزمایش انسان بوده است .انسان با نگاه مومنانه به این زینت ها بر ایمانش افزوده می گردد .

وبا نگاه شهوت آلود وشیطانی به زینت دنیا از او وهدف آفرینش دور می شود .

او می آزماید که کدامیک «بهترین عمل» را انجام می دهید .

گویی زینت زمین اقتضای عمل احسن از انسان را دارد .حیف است که آدمی از این زمین آراسته حُسن بهره برداری را نداشته باشد .