14خرداد

نوزده سال از آن روز غم انگیز ملت ایران میگذرد اما هنوز هم با یاد آوری خاطره تلخ آن روز اشک است که بی  محابا پهنای صورت را میگیردراستی او با دلهای ملت جه کرد که پیر وجوان این چنین در اتش محبتش میسوزد؟کدام فرزندی پس از نوزده سال باز هم به یاد مرگ پدر اشک میریزد ؟

هنوز به یاد داریم 14 خرداد درد ناک 68 را هرکه توانست خود را به مراسم پر شکوه تشییعش  رسانید وهر که نتوانست ارام وقرار نداشت  صبح وعصر کارمان شده بود شرکت در مراسمش تا مجالی باشد برای اشک ریختن

چه کسی فکر میکرد پس از او تاب ماندنمان باشد ؟ما که دعایمان وورد زبانمان طول عمر او بود وافسوس که خدا دعای او را پذیرفت وداغش را بر دلمان گذاشت

اما امروز انچه دلم را به درد میاورداینکه حتی برخی که افتخار وابستگی به او انها را به جایی رسانده است از تجدید نظر در نظرات او سخن میگویند ! هر کس برای رسیدن به اهدافش از نام او بهره میگیرد و....

وما در کجای عالم هستینم ایا روح بلند پدر پیرمان از ما رضایت دارد ؟ ایا انچه به عشق راه او انجام میدهیم در راستای اهداف اووانقلاب اوست ؟وایا او از عملکرد ما راضی است ؟

خدانکند همه همتمان ادامه راه او باشد وپایان راه اشتباه خور را ببینیم وپاسخی برای سئوال او ودین بزرگی که به مادارد نداشته باشیم  که خسر الدنیا والاخره خواهیم بود

اری تنها التیام بخش درد جانسوز امروزمان یافتن یوسف فاطمه است  که خداکند که بیاید و.... !