کاروان عمر

عمر را پایان رسید ویارم از در در نیامد                                          قصه ام اخر شد واین غصه را اخر نیامد

جام مرگ بدستم جام می هرگز نیامد                                          سالها برمن گذشت ولطفی از دلبر نیامد

مرغ جان در این قفس بی بال وپر افتاد وهرگز                                انکه باید این قفس را بشکند از در نیامد

عاشقان روی جانان جمله بی نام ونشانند                                     نامداران را هوای او دمی بر سر نیامد

کاروان عشق رویش صف بصف در انتظارند                                     با که گویم اخر ان معشوق جان پرور نیامد

مردگانرا روح بخشد عاشقان را جان ستاند                                    جاهلان را این چنین عاشق کشی باور نیامد

غزلی عرفانی از امام راحل