آخرین روزهای سال 91 است .همه از آمدن «بهار» شادند ومن مثل همه سالهای طولانی عمرم  غم  بی حاصلی عمرخویش را دارم. 

همه به دنبال لباس عیدند ومن دراندوه اینکه هنوز« لباس تقوی » را برتن نکرده ام .

بوی انواع مواد سفید کننده فضا را پرکرده ومن درحسرت ماده ای که «دل سیاهم » را سفید کند و....

همه غبار از خانه ووسایلش میگیرند ومن مانده ام غبار دلم را چگونه پاک کنم .

همه از آمدن بهار شادند ومن درماتم از دست دادن یک سال از عمری که می توانست  کارم را بسازد ونساخت .....

بهار زیباست ، طبیعت وزنده شدنش زیباتر ، آمدنش نویدبخش رحمت الهی و دوست داشتنی .

اما افسوس که من بهاری نشده ام ، یک سال از عمرم گذشت بی هیچ حاصلی ، بی هیچ تحولی  ومن مانده ام وقتی من قدمی به جلو برنداشته ام بهار برایم چه حاصلی دارد ؟

بازهم باید زانوی غم بغل گیرم واشک ندامت وحسرت و......