نمی دانم چگونه خدارابرنعمتهایش سپاس گویم ، نعمت اسلام ،نعمت تشیع،نعمت ولایت ومحبت اهل بیت ونعمت همسایگی امام رضا .نعمتی که همیشه خواسته ام تا آخرین دقایق حیات دوام داشته باشد . اصلا نمی دانم آنها که این نعمت هاراندارند به چه  دل خوش کرده اند ؟ آیا دنیا زیبایی ولذت دیگری هم د ارد ؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟

نمی دانم من که  هرروز دلتنگ زیارت پدر مهربانم می شوم پس از مرگ اگر توفیق زیارتش نباشد چه خواهم کرد ؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟

همیشه علاقمند مرگ بودم اما اینروزها می ترسم با مرگم فرصت زیارت مولای رئوفم را برای همیشه از دست بدهم  واین دردناک ترین عذاب است . همیشه این عبارت دعای کمیل را از  عمق جان برزبان آورده ام که صَبَرتُ علی عَذابِک فکیف اصبِر علی فراقک .عمق این درد را درمورد مولای رئوفم درک می کنم .... 

راستی فراق امام مهربانی  چقدرسخت است وچه بی تاب می کند آدم را ....

من باتو زندگی نکنم پیرمی شوم

بی تو من از جوانی خودسیر می شوم

من درشعاع پرتو شمس الشموسی ات

بی اختیار پیش تو تبخیر می شوم

وقت ورود در حرم تو هوایی ام 

وقت خروج تازه زمین گیر می شوم 

شهادت آیینه رأفت تسلیت باد