چهارروز از ضیافت مبارک الهی می گذرد .چه بهره ای  از این مهمانی برگرفتیم؟

میزبان ضیافت خواسته است  اندرون از طعام خالی داریم تا دراو نور معرفت بینیم وبرخی از ما ،همه تدابیر امنیتی درسحر وافطار را به کار میگیریم که مبادا گرسنه شویم !

او خواسته است تشنگی را تجربه کنیم واین روزها صفحات روزنامه ها پراست از راههای جلوگیری از تشنگی !

او می خواهد با تجربه گرسنگی وتشنگی ، جوع وعطش قیامت را به یاد آوریم وگناه راترک کنیم تا  جهنمی نباشیم ،

او می خواهد این روزها رنج دائمی فقرا را تجربه کنیم وبا کمک ویار ی به انها مقرب درگاه او شویم .

او می خواهد سی روز همه اعضای بدن ما رووزه باشد تا در طلوع سی ویکمین روز بریا همیشه با گناه وداع کنیم .

 او مارا به ضیافت خوانده تا درخلوت خویش ، فرصتی برای دیدن واقعیت خویش بیابیم، وبه خود نمره دهیم وبرا ی همه عمرخویش طرحی نودراندازیم.بی جهت نیست درروایات کسی را که نتواند از این ماه ،پاک بیرون رود را محروم خوانده اند که باید به انتظار بنشیند شاید درعرفه به او نظری شود ...!

چهارروز گذشت به کدامیک از اهداف میزبان نزدیک شدیم ؟ چه کردیم ؟ فرصت اندک است .همین فرداست که پیام های تبریک عید فطر را برای هم ارسال کنیم .اگر می خواهیم"فطر" برای ما عید باشد باید دست به کار شد واگر کار ی نکردیم "فطر" عید که نیست  ،روز عزای محرومیت ماست .

همین امروز قلم را بردارید روح عریان خودرا دربرابر آینه وجدان قرار دهید وهمه عیوب خودرا بنویسید واز همین امروز مبارزه با آنها ر ا شروع کنید .اگر صادقانه برخورد کنیم آنقدر درخود عیب می بنیم که از فردا عیوب مردم را رها می کنیم !

راستی به هم کمک کنیم ، آینه هم شویم ،عیوب یکدیگر را  به هم هدیه دهیم . چه کسی عیوب مرا می گوید تا به تعبیر امام صادق (ع) از بهترین دوستانم باشد ؟؟