از مواعظ اخلاقی آیت الله حسن زاده آملی (حفظه الله)

برادرم اگر درد داری یکی از نامهای شریف خداوند، طبیب است. به قول خواجه حافظ: «عاشق که شد که یار به حالش نظر نکرد/ ای خواجه درد نیست و گرنه طبیب هست». جناب دوست جواد است و گدا می خواهد که گدا آیینه جود حق است، گدایی کن تا محتاج خلق نشوی. 
    برادرم به فکر خود باش و از خویشتن خویش غافل مباش و همواره کشیک نفس بکش، از خداوند توفیق بخواه. با ابنای روزگار بساز و مرد تحمل باش و به مثل معروف که چه خوش مثلی است: «آسیا باش درشت بستان و نرم باز ده». مرد فکر باش که فکر لبّ عبادت است. مناجات و راز و نیاز با دوست را قطع مکن «قل ما یعبوا بکم ربکم لولادعاوکم»(فرقان: آیه آخر).‏
    خلوت شب را از دست مده و به حقیقت بگو الهی آمدم تا کام روا گردی. سخن و خوراک و خواب باید به قدر ضرورت باشد «کلوا و اشربوا و لاتسرفوا». با عهد الله که قرآن مجید است هر روز تجدید عهد کن. صمیمانه دست توسل به دامن پیغمبر و آلش در زن که آن خوبان خدا وسایط فیض حق اند. خویشتن را تفویض به حق کن و او را وکیل خود بگیر که تواناتر و داناتر و باوفاتر و مهربان تر و پاینده تر از او نخواهی یافت «حسبنا الله و نعم الوکیل». سوره مبارکه اخلاص را با اخلاص بر زبان داشته باش. با خلق خدا مهربان باش. از سخنان ناهنجار اگرچه به مزاح باشد برحذر باش. خلاف مگو اگر چه به مطایبت باشد.. تا می توانی نماز را در اول وقت بجا آور. ‏