بر سر قرارهای شب قدر مانده ایم؟

بیش
از چهل روز از شب های قدر گذشت و خوشا به حال آنان که در این چهل روز بر عهد و
توبه خود پای فشردند و اینک با قلبی صاف و روحی جلایافته با سرعتی افزون تر به سوی
حضرت حق در حرکتند. ولی هستیم بسیاری از ما که همان فردای لیالی قدر توبه شکستیم و
عهدمان را زیر پا گذاشتیم. در حالی که چشمه بخشش جوشان بود و چه بسا همه توبه
هایمان آن شب پذیرفته شده بود اما باز قدر ندانستیم و به منزل اول عادت های سخیف و
گناه های کوچک و بزرگ بازگشتیم.

شاید
ما به خاطر نفس آلوده مان از خود عاجز شده باشیم اما رب متعال هرگز از ما نا امید
نشده است و مهربان تر از مادر انتظار رستگاری بندگانش را می کشد. شاید برای همین
باشد که هیچ گاه باب توبه و خالص شدن را نبسته و حتی روزهای دیگری را با آب و هوایی
بهشتی فرو فرستاده تا بلکه ما از خواب غفلت بیدار شویم و بال و پرهای شکسته مان را
ترمیم کنیم و به آسمان پر گشاییم.

یکی
از ماه های طلایی که ندامت توبه کننده و دعای حاجتمند در آن به شایستگی پذیرفته می
شود ماه ذیقعده است. ماهی حرام که اعمالی کم نظیر در آن سفارش شده است و باب رحمت
الهی در روز و شب آن به روی بندگان باز است. تنها اندک همتی کافیست که آب رفته را
در این ماه به جوی بازگرداند. ماهی که می توان در آن به سوی معبود بازگشت و
بارگناهان را بر زمین نهاد و رحمت و عنایت خداوندی را به آغوش کشید.