تعلیم ادب مناجات با خدا

این مناجات شعبانیه برای این است که شما را، همه را مهیا کند برای «ضیافه الله». ما امروز در ماه شریف شعبان واقع هستیم و مناجات شعبانیه از بزرگترین مناجات و از عظیم ترین معارف الهی و از بزرگترین اموری است که آنهایی که اهلش هستند می توانند تا حدود ادراک خودشان استفاده کنند. این دعای شعبان، مناجات شعبان، مناجات همه ائمه است و در این، معارف بسیار هست و ادب اینکه انسان چه جور باید با خدای تبارک و تعالی مناجات کند. مناجات شعبانیه از مناجاتهایی است که اگر یک نفر انسان دلسوخته، یک عارف دلسوخته- نه از این عارفهای لفظی- بخواهد این را شرح کند و شرح کند از برای دیگران، بسیار ارزشمند است و محتاج به شرح است، چنانچه همه ادعیه ائمه (علیهم السلام) 
بخوانید آقا! مناجات شعبانیه از مناجات هایی است که اگر انسان دنبالش برود و فکر در او بکند، انسان را به یک جایی می رساند. آن کسی که این مناجات را گفته و همه ائمه هم می خواندند، اینها، آنهایی بودند که وارسته از همه چیز بودند، مع ذلک آن طور مناجات می کردند، برای اینکه خودبین نبودند. به تعبیر شیخ عارف و استاد ما، ادعیه ائمه کتاب صاعد است؛ همان قرآن است رو به بالا می رود، کسی بخواهد بفهمد که مقامات ائمه چیست، باید رجوع کند به آثار آنها؛ آثار آنها ادعیه آنهاست. مهمش ادعیه آنهاست و خطابه هایی که می خواندند؛ مثل مناجات شعبانیه، مثل نهج البلاغه، مثل دعای یوم العرفه و اینهایی که انسان نمی داند که چه باید بگوید درباره آنها.در هر صورت، ما عاجزیم از اینکه شکر این نعمت را بجا بیاوریم که ما اهل یک مذهبی هستیم که از این دو منبع استفاده می کنیم: از منبع وحی و از منبع ولایت. (همان20: 410)
اگر نبود در ادعیه الا دعای مناجات شعبانیه، کافی بود برای اینکه امامان ما، امامان بحقند؛ آنهایی که این دعا را انشا کردند و تعقیب کردند. تمام این مسائلی که عرفا در طول کتابهای طولانی خودشان یا خودشان می گویند در چند کلمه مناجات شعبانیه هست، بلکه عرفای اسلام از همین ادعیه و از همین دعاهایی که در اسلام وارد شده است از اینها استفاده کرده اند. 
غایت القصوای آمال عارفان و منتهای آرزوی سالکان، همین فقره شریفه از آن دعای شریف است:«الهى، هَبْ لى کمالَ الْانقِطاع الَیْک، وَ أَنِرْ ابْصارَ قُلُوبِنا بِضِیاءِ نَظَرِها الَیْک حَتى تَخْرِقَ ابْصارُ الْقلُوُبِ حُجُبَ النورِ، فَتَصِلَ الى مَعْدِنِ الْعَظَمَةِ وَ تَصیرَ ارْواحُنا مُعَلقَةً بِعِز قُدْسِک»