خداوند در ایه 168 سوره مبارکه نسا به مطلب اخلاقی جالبی اشاره میکند:

ان الذین کفروا وصدوا عن سبیل الله فقد ضلوا ضلالا بعیدا

انها که نه تنها خود کافر میشوند بلکه راه خدارا نیز میبندند ومانع ایمان اوردن مردم میشوند گمراهند گمراهی دور

پر واضح است که کسانیکه کفر میورزند و"رهرو" باشند احتمال بیدار ی وتوبه انها وجوددارد وخدا هم توبه انها را خواهد پذیرفت اما ان کس که " رهبر " راه است امید بازگشتش نیست وبه لجاجت وعناد رو میاورد

در ایه بعد تهدید سختتری است میفرماید :

ان الذین کفروا وظلموا لم یکن الله لیغفر لهم ولا لهیدیهم طریقا

انها که مانع ایمان اوردن مردم میشونو نه راه هدایت به رویشان باز است ونه خدا بنای پذیرفتن توبه انها را دارد جالبتر اینکه در ایه بعد فرمود فقط خدا راه جهنم را به انها می نمایاند !

امروز القای شبهه وشک در دین دانسته وندانسته فراوان وجود دارد اما آیا اینان اگر هم توبه کنند میتوانند مسئولیت   انحراف جمعی از مردم را بپذیرند ؟ وآیا این خطا قابل جبرا ن است ؟

کمی بهوش باشیم وبا القای شبهات ، ایجاد شک وفضای شایعه راه هدایت را نبندیم !