در آیه 147 سوره
مبارکه نسا میفرماید :

لا یحب الله الجهر
بالسوء من القول الا من ظلم  وکان الله
سمیعا علیما

خدا افشای بدیهای
دیگران را دوست ندارد جز برای کسیکه به او ستم شده است وخدا شنوا وداناست

چهر :بروز وارتفاع
است

سوءالقول :حرفهای
آزار دهنده است مثل سب ودشنام ،نفرین وقذف وغیبت و....

یک نکته زیبا ی آیه
اینکه خدا نمیخواهد زشتیها ی افراد در جامعه فاش شود از این آیه حرمت غیبت استفاده
شده است غیبت چیست ؟ دو نکته در غیبت نهفته است :1- پوشیدگی وپنهان بودن         

   2-عیب بودن

پس بیان معایب آشکار
غیبت نیست وثانیا اشکار کردن حسن نهان هم غیبت نیست

یکی از مستثنیات غیبت
برای کسیسیت که مظلوم واقع شده است  مظلوم
میتواند زشتیهای ظالم را آشکار کند تا اعتبار ووجهه اجتماعی اورا خراب کند واین
راه مقابله با ظلم است

اما ظالم کیست ؟

در روایات ذیل آیه
شریفه مصداقهایی از ظلم معرفی شده است که جالب توجه است

امام صادق (ع)
فرمودند :کسیکه جماعتی را به مهمانی دعوت کند وسپس آنها را با پذیرائی بد وناشایست
تحقیر کند ظالم است و(مهمان )هر چه گفت اشکال ندارد !

امام صادق (ع)
فرمودند :اگر کسی نزد تو آمد واز اعمال خیر وخوبیها چیزی گفت که در تو نیست از او
نپذیرید وتکذیب کنید که او دارد به شما ظلم میکند

با این
تعاریف ظریف ما ظالم نیستیم ؟؟!!!