روز عاشورا همه آمده بودند زن ومرد پیر وجوان وکودک

همه سیاه پوش وچشمانی پر اشک درون همه عشقی موج میزد که در سرما ویخبندان انها را به خیابان اورده بود گویی هیچ کس در خانه نبود

همه میخواستند تسلای دل صاحب عزای امروز باشند  حرف دل همه یا لیتنا کنا معک بود

کاش بودیم وجدت را یاری میکردیم  کاش بودیم وارام دل زینب بودیم

 راستی آیا صاحب عزای امروز از ما راضی شد ؟آیا به ما نمره قبولی میدهد ؟

آیا با دیدن ما لبخند رضایت بر لبانش نقش بست ؟ یا .....!

یا باز هم سر به زیر افکند اشک چشم را پاک کردوباز هم برغفلت ما اندوه خورد که باز هم بیدار نشدند ! باز هم زمینه ظهور را فراهم نکردند !باز هم باید تنها بمانند !

راستی نمره عزاداری ماچند است ؟

متاسفانه که ما تنها به بخشی از دین که به مذاقمان خوش امده عمل کرده بقیه را رها کرده ایم  وبه تعبیر قرآن

نومن ببعض ونکفر ببعض

شده ایم  میگویید نه بگذارید به نمونه هایی اشاره کنم شاید تا اربعین بیدار شویم وعزای بهتری داشته باشیم  ورضایت صاحب عزای منتظر را بدست آوریم

 نیمه شب تاسوعا مادر عاشقی را در حرم مولایمان حضرت رضا دیدم ، آمده  بودتا صبح عبادت کند واقامه عزا کند ، سخت مشغول نماز های مستحبی بود وچه لذتی میبرد ولابد به خود میبالید اما... آن طر فتر دختر ک نوجوانش نشسته بود  از سرما وخستگی وخواب آلودگی کلافه بود وقتی از ا لتماسهایش برای رفتن به خانه نتیجه ای نگرفت سرش را به دیوار می کوبید واشک میریخت !   ومادر بی توجه به او به عبادتش ادمه داد ! !!         دلم لرزید !

راستی  آیا این نماز خودخواهانه پذیرفته است ؟ آثار این دینداری در آینده این نوجوان چیست ؟؟

این پیروی از همان دینی است که پیامبرش وقتی حسن وحسینش در سجده نماز  بر پشتش سوار شدند آنقدر سجده را طولانی کرد تا آنها ازار نبینند ؟؟ 

ببین تفاوت ره از کجاست تا به کجا ؟؟؟