امام حقی بر همه مسلمین وبلکه همه انسانها دارد که اگر ادا نشود به او ظلم شده است  اگر جاهلی از علی (ع) دروازه علم نبی تعداد موهای ریش خود را میپرسد به این دریای علم ظلم گرده است اگر کار تبلیغات دشمن آنقدر بالا میگیرد که علی را کافر میخوانند که قاتل او برای تقرب به خدا در شب قدر او را میکشد مظلومیت علی است واوج مظلومیت او به زبان خودش چنین بیان شده که :الدهر انزلنی ثم انزلنی ثم انزلنی حتی یقال علی ومعاویه

روزگار مرا پایین آورد سپس پایین آورد سپس پایین آورد تا اینکه گفتند علی ومعاویه !!

علی کجا ومعاویه کجا ؟مقایسه این دو مظلومیتی است که شهادتش در برابر آن چیزی نیست

وحسین نیز مظلوم است اگر شهادت او به آن طرز فجیع مصیبتی  است که پس از 1400 سال هنوز بر آن میگرییم  از آن روست که اورا نشناختند اگر جسارت کردند سر از بدنش جدا کنند  که بدنش را لگد مال سم اسبان نمایند که هر کس با هر وسیله ای به بدنش حمله کند ار آن روست که اورا نشناختند که به زعم خویش با این اعمال به خدا تقرب میجستند!! گواه این مطلب رجزهایی است که در حین جنگ نا برابر خویش میخواندند

واین همان مظلومیتی است که تا اعماق وجودمان را میسوزاند

راستی آیا حسین زمان خویش را میشناسیم ؟آیا وظیفه خویش در قبالش را میدانیم ؟نکند هرروز با اعمالمان قلبش را تیر باران کنیم نکند اسب گناهمان هر روز قلبش را لگد مال کند که تکرار هر ساله حوادث عاشرا از آن روست که در سهایش را مرور کرده واز آن عبرت بگیریم

لختی بیندیشیم!!!!