کاش ماهم ...!

توی بازار دیدمش خرید میکرد شب که برگشت خانه دست خالی بود تعجب کردم وسراغ خریدهایش را گرفتم گفت :حتما اشتباه گرفتی من نبودم

رفته بودیم تشییع جنازه دست تو دست هم دنبال جمعیت بودیم وگریه کنان می خواندیم

رفیقان میروند نوبت به نوبت  خدایا نوبتم کی خواهد آمد ؟

حال عجیبی داشت تمام راه را یکسره اشک ریخت با خودم گفتم کارش تمومه رفتنی شده

حسرت به دل گفتم خدایا نوبتم هرگز نیاید !

عصبانی شد وگفت اگه امیدی به شهادت نداری با من حرف نزن !

تلخ گفتم شوخی کردم  گفت شوخیش هم عیب داره !

دستم را گرفت تا بهشت رضا برد گفت اگه تا مراسم تدفین شهید رفتی فکر شهادت یک لحظه هم رهات نمیکنه !