«خدا در قرآن می‌گوید نماز از فحشاء و منکر جلوگیری می‌کند، پس چرا خیلی‌ها نماز می‌خوانند ولی باز هم گناه می‌کنند،

چون این نمازشان خاصیت ندارد، از باب رفع تکلیف است» «شما باید در روز 15 دقیقه قرآن با تمرکز در یک مکان آرام بخوانید و روی معنی آن فکر کنید»

بنده بعد از یکی از سفرهایم که خدمت ایشان رسیدم، از غربت و برخی مشکلات دیگر گلایه کردم،

حاج آقا مرتضی فرمودند: «قرآن روزانه‌ات را می‌خوانی؟» عرض کردم: «می‌خوانم ولی مرتب نمی‌خوانم»

گفتند: «این چه حرفی است؟ مثل این که بگویی من ناهار می‌خورم ولی مرتب نمی‌خورم.

قرآنت را به طور مرتب بخوان آن مشکلاتی که گفتی برطرف می‌شود» در مجموع حرفشان این بود که من آثار قرائت روزانه قرآن را در چهره‌ی تو نمی‌بینم.

شخصی که به ارتکاب معاصی عادت می‌کند، مثل انسان بیمار است.

بیمار هم باید آنتی بیوتیک مصرف کند و هم ویتامین.

اگر نماز با توجه خوانده نشود، قرآن به طور منظم قرائت نشود، ادعیه و اذکار روزانه ترک شود، انرژی لازم برای حرکت در مسیر بندگی وجود نخواهد داشت و اصطلاحاً تائب کم می‌آورد و مجدداً به وضعیت قبل از توبه باز می‌گردد «وضویتان را با توجه بگیرید، قبل از ایستادن به نماز چند لحظه بنشینید و فکر کنید، این‌ها باعث می‌شود نمازتان را با حضور قلب بخوانید» «اگر می‌خواهی نمازت را هول هولکی بخوانی که زودتر به افطار برسی، این فایده ندارد. اول قدری غذا بخور تا نمازت را با توجه بخوانی»

گفتاری از آقا مرتضی تهرانی