امروز اولین روز سال قمری است .سالی که آغازی حسینی وپایانی علوی دارد .امروز به رحمت بی شائبه خدا به بندگان گریز پا وکنهکارش فکر می کردم .به بندگانی چون من ! 

به اینکه او چقدربه فکر ماست وما چه غافل !به او که هرروز نسیم های رحمتش را به زندگی ما می وزد وما از آن می گریزیم .

سال را با محرم حسینش آغاز می کند شاید با دوماه گریه برحسین طعم بندگی را بچشیم وحسینی شویم .دوماه برای صفایافتن سینه فرصت خوبی است .محرم وصفر تمام می شود وما باز به شیطان برمی گردیم . ایام فاطمیه وگریه بربنده پاکش را می آورد وباز بارش رحمت الهی بر دل سیاه من وما !

باز غبار وغفلت وفراموشی و... وباز بازگشت خدای مهربان به بنده اش  روزهای زیبای ماه رجب وشعبان ورمضان .سه ماه برای تذکر ویاد آوری  ،عرفه برای جاماندگان وغدیر وباز .....گویا مهربانی خدادست از ما برنمی دارد وما ...

راستی چقدرروح خودرادرمعرض نسیم الیه قرار می دهیم ؟ اشک بر حسین چقدر بیدارمان می کند ؟واین بیداری تا کجای عمر ادامه دراد ؟ 

کاش بتوانیم حسینی زندگی کنیم وحسینی بمیریم وکاش فرداهم شهامت ولیاقت  زیارتش را داشته باشیم و...