امام سجاد (ع) درفرازی از دعای زیبای ابوحمزه ثمالی درمعرفی خود به خدا چنین می فرمایند :

من همان بنده خردسالی هستم که پروردی ،همان نادانی هستم که دانایش کردی ،همان گمراهی هستم که هدایتش کردی ،همان پستی هستم که بلندش کردی ،وهمان ترسانی هستم که امانش دادی وگرسنه ای هستم که سیرش کردی وتشنه ای هستم که سیرابش کردی وبرهنه ای هستم که پوشاندیش،فقیری هستم که دارایش کردی وناتوانی هستم که نیرومندش کردی وخواری هستم که عزیزش کردی ،دردمندی هستم که درمانش کردی وسائلی هستم که عطایش کردی ،گناهکاری هستم که گناهش را پوشاندی ،خطاکاری که از او گذشتی ،اندکی که بسیارش کردی وخوارشمرده شده ای که یاریش کردی ،آواره ای که ماوایش دادی ،خدایا منم آن که درخلوت هم از تو شرم نکردم ودرآشکارا هم  رعایت تورا نکردم ،منم صاحب مصیبتهای بزرگ،منم کسیکه بر مولای خود دلیری کرد ،منم کسیکه نافرمانی برپادارنده آسمان را کردم ،منم کسیکه بر نافرمانی های بزرگ رشوه دادم،منم کسیکه هرگاه نوید گناهی را به من دادند بسویش شتابان رفتم،منم که مهلتم دادی ولی به خود نیامدم !برمن پوشاندی ومن حیا نکردم!نافرمانی ها کردم واز حد گذراندم ،از چشم خود مرا انداختی ومن اعتنا نکردم !باز هم به بردباریت مهلتم دادی وبه پرده پوشیت مرا پوشاندی تا حدی که گوئی ازیادمن بیرون رفته ای !وازکیفرهای گناهانم مرا دور داشتی تابه حدی که گویا تو  ازمن شرم کردی !!!