چندروز پیش جمعی از دختران خوبم مجلس مولودی دعوت بودند .برخی از تدارک یک هفته ای برای این ضیافت می گفتند ووقتی که برای آمادگی این مجلس صرف کرده بودند . باخودم فکرمیکردم  شرکت درمهمانی مدیر مدرسه اینقدر آمادگی می طلبد،شرکت درمهمانی  خدای بزرگ چقدر آمادگی می خواهد وما چه بیخیال نشسته ایم !!!!!!!!!!

نشسته ایم تاماه خدا نیز مثل همه ماهها بیاید وبرود !بی هیچ تدارکی ،بی هیچ آمادگی  ...چه غفلتی !

بچه ها می دانند کنککور سرنوشت یک سال زحمتشان را تعیین می کند  چقدر به آن بها می دهند ! شب کنکور چه بخورند ،آن شب را چگونه بگذرانند  چه بپوشند با چه مدادی و.... 

وما یک شب را درپیش داریم که سرنوشت ما درآن رقم می خورد برای آن شب چه کرده ایم ؟

شبی که به تنهایی ارزش یک عمر هشتاد ساله را دارد ،شبی برتر از هزارماه ،هشتاد سال !

بی جهت نیست که بارها وارد ماه خدا شده ایم ودست خالی برگشته ایم ،بی جهت نیست اینهمه روزه گرفته وطعم تقوی نچشیده ایم ...

د راحوال بسیاری ا زبزرگان می خوانیم که تمام سال برا ی درک شب قدر دعا می کردند .از مدتها قبل برنامه ریزی می کردند این شب با چه کلامی با خدا سخن بگویند ،چه بخواهند ،حتی چه عطری هنگام مناجات استفاده کنند و...ما چه غافل نشسته ایم !

خدایا به بیداری بیدار دلان دل مارا بیدار کن ، به آبروی مهمانان واقعیت توفیق استفاده ودرک این ماه را نصیبمان ساز