از اصحاب ائمه معصومین و از چهره های برجسته و سران شیعه در کوفه و رهبر نهضت «توابین» در خونخواهی حسین بن علی علیه السلام. نامش در جاهلیت "یسار" بود ولی بعد از اسلام، پیغمبر اکرم، نام "سلیمان" بر او گذاشت و مکنی به "ابوالمطرف" است. از آنجا که حضور پیغمبر را درک کرده، از صحابه رسول خداست و از یاران امیرالمومنین علی و امام حسن و امام حسین علیهم السلام می باشد. 

شمه ای از ویژگی احوالات او از دیدگاه صاحبنظران 
مردی صالح،خیر، فاضل، متدین و عابد بود. به خاطر شهرتش در تشیع، جزو روسای شیعه به حساب می آمد. فضل بن شاذان، او را از تابعین و زاهدان بزرگ معرفی می کند و صاحب اسدالغابه می گوید: از اشراف و بزرگان قوم خود بود و در بین آنها، منزلت و شان والائی داشت. صاحبان تراجم از جمله ابن سعد، ابن حجر عسقلانی و ابن عبدالبر او را به فضل و دین و شرف و عبادت ستوده اند. احادیثش بدون واسطه از رسول خدا، در صحیح بخاری و صحیح مسلم نقل شده است.

سلیمان در کنار امام علی علیه السلام 
وی جزو اولین افرادی بود که در بین مسلمانان بعد از رحلت پیامبر اسلام، به شهر کوفه در عراق کوچ کرد و همانجا ساکن شد. همیشه یاور و همراه علی علیه السلام بود و در جنگ ها، حضرت را یاری می داد. از نامه ای که حضرت علی علیه السلام به او در «جبل» نوشته است، معلوم می شود که او در زمان حکومت حضرت، فرماندار آنجا و یکی از کارگزاران آن امام معصوم بود که حضرت در آن نامه، از وی خواست تا بعد از اعلام مقدار دارایی بیت المال جبل، اضافی آن را به کوفه بفرستد تا در بین افرادی ذی حق، تقسیم شود. 

" جبل" قبلا شهر بود و امروزه به صورت روستای بزرگ یا شهرکی قدیمی و آباد در مسیر کوفه و بغداد واقع است. اگرچه شرکت او در رکاب علی علیه السلام در همه جا ذکر شده ولی بنا به نظر شیخ طوسی و دیگران از جمله "منقری" در کتاب «وقعه صفین، "نصربن مزاحم"» تخلف او را در جنگ جمل، نقل کرده و می نویسند که: بعد از برگشتن امیرالمومنین علی علیه السلام از جنگ جمل به کوفه، سلیمان به خدمت حضرت رسید و حضرت او را مورد نکوهش قرار داد و علت آن را می پرسد که برای چه از شرکت در جنگ کوتاهی کردی؟ سلیمان با کمال شرمندگی عذرخواهی کرد و گفت: مرا ملامت مکن و از گذشته ها بگذر و در آینده، یاران مخلص خود را آزمایش کن (بنابراین عدم حضور سلیمان در جمل، محرز است) و اما در جنگ صفین، فرمانده پیادگان نیروهای حضرت بود و در رکاب علی علیه السلام جنگید و در نبرد تن به تن، "حوشب ذوالظلم" قهرمان شامی را به هلاکت رساند. و نیز در 15 رمضان سال 40 هجری به فرماندهی سپاه حضرت برای جنگ با معاویه منصوب گردید (بعد از جنگ صفین) لیکن قبل از حرکت سپاه، امیرالمومنین در سپیده دم 19 رمضان ضربت خورد و به شهادت رسید.  ادامه دارد