خطرناک ترین آفت عزادارى امام حسین علیه السلام ، تحریف هدف آن است .حکمت عزادارى امام حسین علیه السلام با حکمت شهادت ایشان ، یکى است . بنا بر این ، تحریف هدف عزادارى ، تحریف هدف شهادت آن بزرگوار نیز هست .

این تحریف ، به دو گونه مى تواند تجلّى یابد : یکى آن که به جاى روشنى بخشى و احیاگرى ، تنها به درخواست آمرزش گناهان و پاک سازى معنوى خلاصه گردد ؛ و دیگر ، آن که به جاى تأکید بر بُعد حماسى آن ، به جنایت یزیدیان و ستمگران در این حادثه پرداخته شود . این سخن ، بدان معنا نیست که آمرزش گناهان و پاک سازى معنوى، از نتایج و فواید عزادارى نیست و یا این که نباید جنایت هاى ستم پیشگان را برشمرد ؛ بلکه غرض ، پرهیز از نگاه تجزیه اى است . اگر به جاى جهل زُدایى و احیاى ارزش هاى اسلامى ، هدف عزادارى براى سالار شهیدان ، در پاک سازى گنهکاران از گناه ، خلاصه شود ، در واقع ، هدف شهادت امام علیه السلام و عزادارى براى ایشان ، تحریف شده است ؛ یعنى دقیقا همان تحریفى که در آیین مسیحیت ، در باره عیسى علیه السلام تحقّق یافت . به عبارت دیگر آنچه تحریف هدف عزادارى براى امام حسین علیه السلام است ، خلاصه کردن این هدف ، در پاک سازى گناهان ، شبیه باور خرافىِ مسیحیان در باره مصلوب شدن عیسى علیه السلام است . این سخن ، البته به معناى نفىِ نقش عزادارى در آمرزش گناهان نیست . از سوى دیگر ، حادثه عاشورا ، در یک نگاه کلّى و واقع بینانه ، داراى دو بُعد است : یکى بُعد جنایت و مظلومیت ، و دیگرى بُعد حماسه و عزّت و عظمت . از این رو ، تحلیل و تبیین صحیح این حادثه ، در صورتى امکان پذیر است که این دو بُعد ، در کنار هم دیده شوند و ارائه گردند . در غیر این صورت ، مخاطب ، درک درستى از این جریان مهم تاریخ اسلام ، پیدا نخواهد کرد