خدا تنها معشوقي است که عاشقاني دارد که هيچ يک از بودن ديگري ناراضي نيست و هيچگاه يکي از آنها معشوقش را تنها براي خود نمي خواهد .
ودر دستور زبان عرفان، فعل اينگونه صرف مي شود: من نيستم، تو نيستي، او هست.

اين دل مُردگي هم بد دردي است. وقتي به جان كسي بيفتد روزگار خوش برايش نمي گذارد. هر چه هم خودش را به خوشي بزند باز هم فايده اي ندارد. دل اگر سرزنده و با نشاط نباشد زندگي اصلا خوش نمي گذرد. اين درد، نه پول مي شناسد و نه ثروت. نه زيبايي و نه زشتي. فرقي برايش نمي كند. حال خوش را از آدم مي گيرد

درمان اين درد ...

براي ادامه مطلب به آدرس:

http://serat.mihanblog.com/post/312

مراجعه و با نظرهاي زيبا و سازنده خود ما را در ارائه مطالب مفيد ياري نماييد.