لباس جشن دامادي کفن بود
شمار ميهمانان يک وطن بود
به جاي دسته گل در دست داماد
هزاران تير و ترکش در بدن بود
---------------------------------------------------

کي مي شود که برگ و برت را بياورند؟
آه اي درخت من ثمرت را بياورند؟
اي شمع مرده يک کم ديگر صبور باش
رفتند از افق سحرت را بياورند
باور نمي کنم که از آن باغ آرزو
نعش شکسته با تبرت را بياورند
باور نمي کنم که برايم از آن سفر
در کيسه جسم مختصرت را بياورند
هرگز نخواستم که سر دست نيزه ها
با هر اذان دوباره سرت را بياورند
اي يوسفي که پيرهنت را فروختند!
اي کاش لااقل خبرت را بياورند
هرگز نشسته اي به اميدي که ناگهان
از راه، کشته ي پسرت را بياورند؟
صدها پرنده مثل تو از دست رفته اند
تا از شلمچه بال و پرت را بياورند
خوش آمدي به خانه ...

سلام

من خيلي ئقته که دلم مي خواهد برم مشهد؛اما نتونستم....

نمي دونم چي شد که يک دفعه به اين وبلاگ سر زدم...

دلهاي غم زده ؛

مولاي من بيا ،

خورشيدِ صادقه .

اللهم عجل لوليک الفرج

ياحق