محمدهادی امینی فرزند علامه امینی می‌نویسد: پس از گذشت چهار سال از فوت پدر، در شب جمعه‌ای قبل از اذان صبح، پدرم را در خواب دیدم،‌او بسیار شاداب و خرسند بود، جلو رفتم و پس از سلام و دست‌بوسی گفتم: پدر جان! در آنجا چه عاملی باعث سعادت و نجات شما شد؟

پدرم گفت: چه می‌گویی؟

دوباره عرض کردم:آقاجان! در آنجا که اقامت دارید، کدام یک از اعمالتان موجب نجات شما شد؟ کتاب الغدیر یا سایر تألیفات شما یا تأسیس بنیاد و کتابخانه امیرالمؤمنین(ع)؟!

او اندک تأملی کرد و سپس فرمود: فقط زیارت اباعبدالله الحسین(ع)!

عرض کردم: شما می‌دانید اکنون روابط ایران و عراق تیره شده و راه کربلا بسته است، برای زیرات چه کنیم؟

فرمود: در مجالس و محافلی که جهت عزاداری امام حسین(ع) بر پا می‌شود، شرکت کنید تا ثواب زیرات امام حسین(ع) را به شما بدهند.

سپس فرمود: پسرجان! در گذشته بارها به تو یادآور شدم و اکنون نیز توصیه می‌کنم که زیارت عاشورا را به هیچ عنوان ترک مکن، زیارت عاشورا بخوان و آن را وظیفه خودت بدان، این زیارت دارای آثار، برکات و فواید بسیاری است که موجب نجات و سعادتمندی تو در دنیا و آخرت می‌شود.

وضو که می گیری 
با لب خندان سر جانماز بنشین،

 نگو من گناهکارم.
 اگر اخم ها را در هم بکشی ملائکه می ترسند، آن ها لطیفند. 
بدون اینکه غضبناک و پکر باشی لباس تمیز و قشنگ بپوش،

دم آینه خودت را نگاه کن و سرجانماز بنشین. 
قشنگ وقتی بدنت آرام گرفت و کِیفت به راه افتاد، بلند شو و بگو الله اکبر.

 برای نماز عجله نداشته باش، یکی دو دقیقه بنشین تا آماده شوی.
 اذان و اقامه هم برای آمادگی ست.

 می دانی که اگر اذان بگویید دو صف از ملائکه پشت سرت می ایستند؟
 این یعنی بهجت و سرور و خوشحالی. 
اگر اقامه هم بگویید سه صف از ملائکه پشت سر شما می ایستند. 
نفرمود صفش چقدر است. فرمود: ملائکه پشت سرتان اقتدا می کنند و با شما نماز می خوانند. 
کسی که ملائکه پشت سرش باشند چقدر نمازش زیباست.

 می دانم سخت است، گرفتاری های طبیعت افکارمان را می گیرد و آن موقع متوجه نیستیم اما هروقت حالت خوب شد سرجانماز نگاه کن عطای خدا را در حق خودت ببین. بگذار طلبکاری ها از خدا کم شود، آن وقت است که آدم سبک می شود.

حاج محمد اسماعیل دولابی

هیچ داری از دل مهدی خبر؟ 

گریه های هر شبش را تا سحر؟ 

او که ارباب تمام عالم است، 
من بمیرم، 

سر به زانوی غم است، 
 
شیعیان! 
مهدی غریب و بی کس است، 

جان مولا معصیت دیگر بس است، 
شیعیان! 
بس نیست غفلت هایمان؟ 

غربت وتنهایی مولایمان؟ 

ما عبید و عبد دنیا گشته ایم، 

غافل از مهدی زهرا گشته ایم